Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Όπως παλιά: χώρο σε σημαίες και νέους

"Η παιδική μου ηλικία ως φίλαθλος έπεσε πάνω σε μια κατάσταση ακόμα χειρότερη απ' αυτή: την δεκαετία του '60. Μια χρονιά κέρδιζε το scudetto η Milan, την επόμενη η Inter, ενδιάμεσα μια από τις δυο κέρδιζε το Κύπελλο Πρωταθλητριών και έπειτα το Διηπειρωτικό. Φυσικά δεν ήξερα, κανείς δεν ήξερε, πως ο Μάγος πέρναγε πριν τα παιχνίδια βάζοντας στα φλιτζάνια του καφέ των παιχτών μια μυστήρια σκονίτσα. Θυμάμαι τη στεναχώρια, κυρίως καθώς έβλεπα πόσο υπέφερε ο πατέρας μου, ο μεγάλος μου αδερφός, ο θείος μου. Μια μέρα είπα στον πατέρα μου: αλλάζω ομάδα. Είχα σκεφτεί τη Lazio απορρίπτοντας από υγιές αθλητικό μίσος κατά σειρά Milan, Torino και Inter. Ο πατέρας μου δεν απάντησε, άφησε να περάσουν μερικές μέρες και έπειτα με ρώτησε αν είχα πραγματικά αλλάξει. Του απάντησα πως δεν είχα βρει ακόμα το θάρρος και εκείνος μου είπε: το ήξερα γιατί juventini γεννιόμαστε και είναι ένα σημάδι που σου μένει σε όλη τη ζωή και δεν συμβαίνει για κανέναν άλλο tifoso καμιάς άλλης ομάδας. Και πραγματικά, να 'μαι εδώ στα 49 μου με το πάθος μου άθικτο και με ένα γιο που έγινε juventino από μόνος, γεννήθηκε juventino και φυσικά υποφέρει (αθλητικά, εννοείται). Ήμουν σχεδόν 10 χρονών όταν μια μέρα ο πατέρας μου γύρισε στο σπίτι και ανήγγειλε ότι οι λύπες μας είχαν τελειώσει: θα ξεκίναγε μια μακρά περίοδος από νίκες. Έτρεξα να του αρπάξω από τα χέρια το Tuttosport για να διαβάσω τι είδους μεταγραφές είχαμε κάνει και διάβασα ότι η Juventus είχε αποφασίσει να αλλάξει ριζικά ξεκινώντας από την εταιρική διεύθυνση και από την τεχνική. Ερχόταν μια μεγάλη σημαία όπως ο Boniperti ως παράγοντας, ένας νεαρός πολλά υποσχόμενος γενικός διευθυντής ο Allodi και ένας μεγάλος πρώην παίχτης ως προπονητής, ο Picchi. Θα επιμέναμε στους νέους παίχτες. Τα ονόματα των παιχτών δεν μου είπαν τίποτε, Bettega, Causio. Μα! Εμπιστεύτηκα τον πατέρα μου και διασφάλισα μια 10ετία τρισευτυχισμένων κυριακών".
Εκεί που ετοιμαζόμουν να γράψω κάτι, διάβασα αυτό το σχόλιο του Marcello σε ένα post του blog.Ju29ro.com και επειδή, με εξαίρεση μια-δυο λεπτομέρειες, θα μπορούσα να το έχω γράψει αφού ό,τι λέει το έχω ζήσει, είπα να το βάλω μαζί με το συμπέρασμά του: "αγαπητέ dott. Agnelli αφήστε λίγο στην άκρη τους παίχτες και ξαναφέρτε στο σύλλογο κάποιον που τη φανέλα δεν τη φόρεσε απλώς αλλά την έζησε ως πραγματικό και μοναδικό νοητικό ρούχο. Είναι απαραίτητο". Υποθέτω ότι εννοεί τον Bettega. Εγώ αυτόν εννοώ.
Όπως εννοώ και κάτι ακόμα που το ξανασκεφτόμουν παρακολουθώντας όλες αυτές τις μέρες στο Viareggio τα παιδιά της πιο ιταλικής Primavera, εκείνης της Juventus (παρ' ότι το περίμενα, με στεναχώρησε ο αποκλεισμός τους περισσότερο από την ήττα από τη Milan). Ειδικά στη σημερινή περίοδο της οικονομικής κρίσης που ούτε υπάρχουν λεφτά ούτε είναι νοητό να ξοδεύονται τα τρελά λεφτά που ξοδεύουν άλλοι (stile Juve είναι και η σφιχτή οικονομική διαχείριση), το βάρος θα έπρεπε να πέσει στις μικρές ηλικίες: αντί να ψάχνουμε μεταγραφές πανάκριβες, θα έπρεπε να ενισχύσουμε το τμήμα των παρατηρητών μας στις μικρές ηλικίες, να αναζητήσουμε παίχτες σε όλη την Ιταλία (και μερικά πραγματικά ταλέντα έξω) και όλα αυτά τα παιδιά να φέρνουμε από μικρά στο Τορίνο, να μεγαλώνουν μαζί με τη Juventus, να μαθαίνουν τη φανέλα μας, να μαθαίνουν ένα τρόπο παιχνιδιού, να αποκτούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ομάδας.
Να βγάλουμε παίχτες και να τολμήσουμε να τους περάσουμε στην πρώτη ομάδα μαζί με μερικούς καλούς, έμπειρους, με στόφα πρωταθλητή που να έρθουν με μεταγραφή, κατά προτίμηση φθηνή. Και έναν προπονητή που να καταλαβαίνει σε ποια ομάδα βρίσκεται. Με μια διοίκηση στα χέρια ανθρώπων που τη φανέλα την είχαν για δέρμα τους.

Οι φωτογραφίες πάνω είναι από τη Juventus 71/72, αυτή που κέρδισε το 14ο scudetto με πρόεδρο τον Boniperti και προπονητή τον Vycpalek που αντικατέστησε τον Picchi (πέθανε από ανίατη ασθένεια) προερχόμενος από την Primavera. Η κάτω φωτογραφία είναι από τη Juventus του 20ου scudetto (και δεύτερου αστεριού) , τη Juve 1981/92: Scirea, Bettega, Brio, Zoff, Gentile, Marocchino, Cabrini, Prandelli, Fanna, Brady, Furino (από τη φωτογραφία λείπουν Tardelli, Bonini, Virdis).

16 σχόλια:

mike_bianconero είπε...

Γαματο αρθρο Gobbo λεει πολλα....παρα πολλα....βεβαια περιγραφει κατι που γινοταν παλαιοτερα και τωρα γινεται σε πολυ μικρο βαθμο....Χαζοι ειναι οι Ολλανδοι που κανουν τοσες επενδυσεις για τα νεανικα τμηματα???Η Πορτο εχει αγορασει σχεδον τζαμπα καποιους παικτες και εχει βγαλει απο τις ακαδημιες αλλους τοσους και τους πουλησε σε τρελες τιμες....Μην πω για την Μπαρτσα ο ορισμος του "δινω μεγαλη σημασια και βαρυτητα στους πιτσιρικαδες" πρεπει σιγα σιγα να αρχισει και η Γιουβε να κανει τετοια κυριως στα χρονια που ερχονται γιατι ολοι σιγα σιγα εκει θα στραφουν(πιστευω)....
Υ.Γ.Μου αρεσε επισης(το αρθρο παντα)γιατι αναφερεται σε πραγματα που δεν γνωριζα πολυ ωραιο..........

Un Gobbo ad Atene είπε...

Και εμένα μου άρεσε γιατί εκεί που διάβαζα απογοητευμένα σχόλια βιαστικών πιτσιρικάδων, βρήκα έναν δικό μου που έχει και την ίδια αντίληψη και πολύ το χάρηκα. Και έπειτα, ήταν ό,τι έρπεπε για να πω αυτό που ήθελα...

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο άρθρο Gobbo. Διάβασα ένα άρθρο και αναφερόταν ο Αναστάζι (τον είδα στη φωτό πάνω αλλά δεν είχα ξανακούσει γι'αυτόν) ως λευκός Πελέ!! Μπορώ να μάθω κάτι παραπάνω; Ευχαριστώ.

basile

Un Gobbo ad Atene είπε...

Το επόμενο διάστημα θα ρίξω το βάρος σε μερικά ιστορικά κομμάτια και ο Anastasi είναι στα άμεσης προτεραιότητας.

mike_bianconero είπε...

Επειδη ειμαι λιγο αγλαος και δεν κατλαβα ο Μαρτσελο που αναφερεις ποιος ακριβος ειναι???Αυτος τα εζησε αυτα???

Un Gobbo ad Atene είπε...

Είναι κάποιος που σχολιάζει στο blog του Ju29ro και απαντά με αυτό το κείμενο σε κάποιον που λέει ότι είναι έτοιμος να αλλάξει ομάδα ή έστω να πει στο γιο του να γίνει... Milan όπως ο παππούς του. Και απαντά αναφέροντας όσα έζησα και εγώ εκείνη την περίοδο, γι' αυτό με άγγιξε.

mike_bianconero είπε...

Α μαλιστα κατανοητο....Το εζησες και εσυ αυτο ε?Πρεπει να ειναι ωραια αισθηση φιλε....πολυ ωραια αισθηση για να μην πω καυλα....

Un Gobbo ad Atene είπε...

Ωραία αίσθηση ήταν από την ώρα που αρχίσαμε να κερδίζουμε...

mike_bianconero είπε...

Ε ναι αυτο εννοουσα και εγω...αυτη η ριζικη αλλαγη που εγινε δηλαδη....Πυστευεις κατι τετοιο ειναι εφικτο τα τελευταια χρονια???

Un Gobbo ad Atene είπε...

Το ελπίζω. Οι εποχές άλλαξαν, ο ανταγωνισμός είναι πιο σκληρός, πολλές "μικρές" έχουν στραφεί στους μικρούς (κυρίως ξένους), αλλά είναι εφικτό: σχεδιασμό θέλει!

bianconera είπε...

Αν ήταν τόσο εύκολο να αλλάζουμε ομάδες, θα είχα αλλάξει 200 φορές σε Ελλάδα και Ευρώπη... Όπως φανερώνει και το nick μου όμως, το ασπρόμαυρο δεν μπορώ να το απαρνηθώ κι ας έχω δει να γίνονται τα τέρατα τα λίγα χρόνια που παρακολουθώ ποδόσφαιρο
( σε σχέση με άλλους ).

FORZA JUVE SEMPRE E PER SEMPRE!!!

Ανώνυμος είπε...

GOBBO ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ Ο ΦΙΛΟΣ BASILE ΓΙΑ ΤΟΝ ANASTASI, ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΕΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΣΤΗΛΗ ΣΑΝ ΤΟ TUTTOJUVE.COM http://www.tuttojuve.com/?action=search&section=21&
ΜΕ ΤΟΥΣ "ΗΡΩΕΣ ΣΤΑ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΑΣ".

ΥΓ. ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ

ΡΗΓΑΣ

Κωνσταντινος είπε...

Πραγματικα ωραιο αρθρο φιλε μου αλλα νομιζω πως υπαρχουν καποια μικρα εμποδια στο να προσπαθησει να κανει κατι τετοιο η JUVE τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη.
1. Εγω δεν γνωριζω αρκετους προπονητες
(εκτος το μεγαλο απωθημενο μου για τον παγκο της Juve,WENGER) που μπορουν να βρουν και να κανουν τα ταλεντα μεγαλους παικτες.
2. Νομιζεις πως μπορει μια τοσο μεγαλη ομαδα να ξεκινησει ενα τετοιο πλανο το οποιο μπορει να της στερησει τιτλους και επιτυχιες για ακομη 3-7 χρονια ?
Εγω δεν νομιζω πως θα μπορουσε ο κοσμος να κανει υπομονη κι αλλο χωρις τιτλους,τ λιγκ και γενικοτερα διακρισεις.
Αυτο το πλανο θα επρεπε να το εφαρμοσουμε οταν η ομαδα ηταν δυνατη και παλευε για τιτλους(π.χ Barca),ωστε και ευχαριστημενος να ειναι ο κοσμος μας αλλα και να προσθετουμε(δημιουργουμαι) στην ομαδα μας μεγαλους παικτες μεσα απο τις ακαδημιες μας.

Vero Juventino είπε...

Etsi mpravo. JUVE genniesai,den ginesai. Auto usxiei gia osous agapan pragmatika authn thn omada..poso mallon gia emas pou thn latreuoume...
xronia polla kai kalh sarakosth.

Παναγιώτης είπε...

Χίλια μπράβο στον Gobbo που μας παρέχει την δυνατότητα (σε εμάς που δεν ξέρουμε, δυστυχώς, ιταλικά) να μαθαίνουμε το τι λένε και τα αδέλφια από την Ιταλία. Το άρθρο αυτό δείχνει τι είδους φίλαθλοι είμαστε και το πόσο μεγάλη ομάδα υποστηρίζουμε... Ζούμε με την ελπίδα να την δούμε και πάλι εκεί που της αξίζει.

Un Gobbo ad Atene είπε...

Ρήγα, υπάρχει τέτοια στήλη (που θα συμπληρωθεί): αν κοιτάξεις κάτω από τον τίτλο, εκεί που λέει Θρύλοι ή και στη διπλανή, με την Ιστρία μέσα από τους αντιπάλους.

Κωνσταντίνε, αυτό έπρεπε να το έχουμε κάνει τη χρονιά της Β (άλλωστε, η προηγούμενη διοίκηση είχε κάνει καλή δουλειά στους νέους και βγάλαζε παίχτες). Αλλά και τώρα γίνεται: άλλωστε, ποιος μπορεί να σου υπογτάψει ότι σε 1-2-3 χρόνια θα μπορείς να κερδίσεις αλλιώς;...