Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Της Κορέας...

O Buffon αναγνώρισε ότι αυτό είναι το ιταλικό ποδόσφαιρο, τώρα... Mea culpa από τον Lippi μετά τον τραγικό αποκλεισμό από τη Σλοβακία
Πάνε 44 χρόνια από εκείνη την 19η Ιουλίου 1966 όταν η Squadra Azzurra αποκλείστηκε στους Ομίλους του Μουντιάλ από την Κορέα... Οι azzurri είχαν ξεκινήσει καλά, νικώντας 2-ο τη Χιλή αλλά στη συνέχεια έχασαν από την τότε Σοβιετική Ένωση και μετά, στο κρίσιμο ματς, ο Ik Doo Pak (στο 42') έβγαλε νοκ άουτ τη Squadra Azzurra των Albertosi, Barison, Bulgarelli, Facchetti, Fogli, Guarnieri, Janich, Landini, Mazzola, Perani, Rivera... Στον πάγκο τρεις bianconeri: Anzolin, Leoncini, Salvadore.

To ματς ταμπού, ως τώρα, με την Κορέα το '66...

Slovakia-Italia 3-2

Οι azzurri του Lippi κατάφεραν να επαναλάβουν το '66: ο Vittek άνοιξε το σκορ στο 25' και διπλασίασε τα τέρματα για τη Σλοβακία στο 73' (αφού πρώτα η Ιταλία είδε ένα σουτ του Quagliarella να αποκρούεται στη γραμμή και τον Iaquinta να χάνει καλή ευκαιρία). Αλλά στο 81' ο Di Natale μείωσε σε 1-2 δίνοντας το σήμα της γενικής αντεπίθεσης. Σήμα που "έπιασε" ο Quagliarella και ισοφάρισε αλλά υποδείχθηκε οριακά οφσάιντ... Και εκεί που μια μέτρια προς κακή Ιταλία τα έδινε όλα, ο Kopunek έκανε το 3-1 στο 89'... Αλλά ο Quagliarella αναζωπύρωσε τις ελπίδες μας στο 92': 2-3. H στραβοκλωτσιά του Pepe στo 95' του στέρησε τη δυνατότητα να γίνει εθνικός ήρωας, και εμάς μας στέρησε τη χαρά και την πρόκριση -αυτή που χάθηκε στα προηγούμενα ματς... Κρίμα...
Οι παίχτες του Lippi σε αυτό το ματς: 12 Marcehtti, 3 Criscito (46' Maggio), 4 Chiellini, 5 Cannavaro, 6 De Rossi, 7 Pepe, 8 Gattuso (46' Quagliarella), 9 Iaquinta, 10 Di Natale, 19 Zambrotta, 22 Montolivo (56' 21 Pirlo).
H Italia αποκλείστηκε μένοντας τελευταία στον Όμιλο, όπως και η άλλη φιναλίστ του 2006, η Γαλλία που είχε άλλης τάξεως προβλήματα αφού αυτή παίχτες-μονάδες είχε, τόσο στη Νότιο Αφρική όσο και πίσω...

Buffon: αν δεν μπορούμε να κερδίσουμε
Νέα Ζηλανδία και Σολβακία, τότε πάμε σπίτι

(Update) Με τη λήξη του ματς ο Lippi αποχώρησε αποφεύγοντας τα μικρόφωνα (άλλωστε, η δίκη του ομοσπονδιακού τεχνικού Παγκόσμιου Πρωταθλητή το 2006 είχε ήδη ξεκινήσει). Δηλώσεις όμως έκανε ο τραυματίας Buffon και επισήμανε ότι "αν δεν καταφέρνουμε να κερδίσουμε δυο ομάδες που, με όλο το σεβασμό, δεν είναι από τις πιο δυνατές, όπως η Νέα Ζηλανδία και η Σλοβακία, τότε σημαίνει ότι πρέπει αν γυρίσουμε σπίτι". Ο Νο1 παραδέχθηκε ακόμα ότι η Ιταλία δεν κατάφερε "να δείξει κάτι, κάτι εναλλακτικό" και επομένως να πείσει ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ισχυρότερες αντιπάλους και κατέληξε με μια συνολική ανάληψη ευθύνης: "φταίμε εμείς", είπε επισημαίνοντας ότι εδώ και καιρό είχε φανεί ότι το ιατλικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε κάμψη. (update 3) Ο Buffon υπερασπίστηκε και τον Lippi επισημαίνοντας ότι είχε περισσότερη διάθεση και από το 2006 ενώ όσον αφορά την διαφορά από τότε είπε ότι βρίσκεται στην δίψα παιχτών όπως ο Totti και ο Del Piero "που τώρα έλειπαν"...
Από εδώ και πέρα, ο Prandelli (που έχει ήδη ανακοινωθεί ότι αναλαμβάνβει την Εθνική) θα πρέπει να ξαναστήσει από την αρχή τους azzurri, κάτι που συνδέεται όμως και με τη δυνατότητα των ιταλικών συλλόγων να αναδείξουν παίχτες μέσα από τις ακαδημίες τους, παίχτες που να μπορέσουν να πλαισιώσουν τον Chiellini και όποιον άλλον διασωθεί για να πάμε με ψηλά το κεφάλι στο επόμενο Μουντιάλ.

Lippi: Μea culpa

(Update 2) Με μια λακωνική όσο και πικραμένη ανάληψη ευθύνης για όσα έγιναν σε αυτά τα τρία ματς, αποχαιρέτισε τους δημοσιογράφους σε συνέντευξη τύπου ο Marcello Lippi: "αναλαμβανω όλη την ευθύνη. Αν σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι μια ομάδα κατεβαίνει στο γήπεδο με τον τρόμο στα πόδια, το μυαλό και την καρδιά και δεν καταφέρνει να εκφραστεί όπως ήταν σημαντικό, σημαίνει ότι ο προπονητής δεν την προετοίμασε καλά σε επίπεδο τεχνικό, τακτικής και ψυχολογίας. Λυπάμαι για τους ιταλούς φιλάθλους, για την Ομοσπονδία. Θεώρησα ότι αυτή η ομάδα μπορούσε να κάνει κάποια πράγματα και δνε την προετοίμασα καλά. Όλα θα τα περίμενα εκτός από μαι ομάδα που θα εκφρααζόταν με αυτό τον τρόπο στο πρώτο ημίχρονο, ας αφήσουμε την αντίδραση στο δεύτερο. Δεν σκεφτόμουν να ξανακερδίσω το Μουντιάλ (σ.σ. στην πραγματικότητα είχε αφήσει να εννοηθεί ότι ήθελε να επαναλάβει το κατόρθωμα του Pozzo: δυο Παγκόσμια Κϋπελλα το '34 και το '38) αλλά το να κλείνω τη σχέση μου με την Εθνική κατ΄αυτόν τον τρόπο είναι πάρα πολύ άσχημο" είπε και ευχαρίστησε για την τελευταία 4ετία όπως είπε (διετία είναι) που τόνισε ότι είχε "εξαιρετικές αλλά και απογοητευτικές στιγμές". Τέλος, αφού επανάλαβε ότι "η ευθύνη είναι όλη δική μου" και διαμήνυσε ότι δεν σκοπεύει να επιστρέψει άμεσα στο ρόλο του προπονητή, ευχήθηκε in bocca al lupo και κάθε επιτυχία στον διάδοχό του, Cesare Prandelli.
Ένα σχόλιο για το μέλλον από τον Beccantini

(Update 25/6) Από τα πολλά σχόλια των ιταλικών εφημερίδων, ξεχωρίζω ένα κομμάτι του Roberto Beccantini, μιας από τις εγκυρότερες αθλητικής υπογραφές στην Ιταλία, στη "Stampa": "το φάντασμα της Κορέας ακολουθούσε τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό Mondino Fabbri ως τον τάφο. Εκείνο της Σλοβακίας θα εξαφανιστεί μετά το πρώτο γκολ της νέας Εθνικής του Prandelli. Το να μην φέρεις τον Balotelli στη Νότια Αφρική βοήθησε τουλάχιστον τις εφημερίδες να βγάλουν ελιπιδοφόροςυ τίτλους τις προσεχείς μέρες: η Italia ξαναξεκινά από τον Balotelli. Στην πραγματικότητα θα χρειαζόταν να ξαναξεκινήσουμε από την ενίσχυση των νεανικών ακαδημιών και το ξαναχτίσιμο των γηπέδων, τέρατα σκονισμένα και μισοάδεια, παρατημένα από τους μικροαστούς που δεν έχουν πια τα (σ.σ. οικονομικά) περιθώρια. Να επενδύσεις σε ανθρώπους και δομές. Ακούγεται σαν ένα από τα τόσα άχρηστα κηρύγματα της ιταλικής οικονομίας. Τα προβλήματα είναι τα ίδια και περιορίζονται σε ένα: έλλειψης προοπτικής για το μέλλον. Σε αυτή την ζαλισμένη Ιταλία, όπου κανείς δεν έχει χρόνο και θέληση για να προγραμματίσει, προτιμούνται οι λύσεις ανά περιπτώση. Η Κορέα υπήρξε ένα βαθύ σοκ σε μια χώρα ακόμα εν μέρει σοβαρή και οδήγησε στην ποδοσφαιρική αυτάρκεια, με τον αποκλεισμό των oriundi (σ.σ. λατινοαμερικάνων με ιταλική ρίζα) και των ξένων από το campionato. Η Σλοβακία είναι ένα σοκ που θα εξανεμιστεί και σε ένα κόσμο χωρίς πια σύνορα μάλλον θα οδηγήσει σε μια αντίθετη απόφαση: να κάνεις να περνά για Ιταλός ακόμα και όποιος δεν είναι (σ.σ. δες Amauri). Είναι δυνατόν ο Messi και ο Milito να μην έχουν ούτε καν μια γιαγιά απ' το Castel Volturno;"
Πηγή: Rai, Fifa.com, juworld.net

1 σχόλιο:

Un Gobbo ad Atene είπε...

Η θλίψη, η οδύνη είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Είμαι βέβαιος ότι θα είναι κατανοητό, επομένως, γιατί απενεργοποιούνται τα σχόλια.